Introspectie

Elk instrument heeft zijn eigenheden, zijn eigen klank, zijn eigen karakter.

Zo kies je als musicus het instrument dat bij je past. Als kind was ik gefascineerd door de prachtige klank van de harp. Maar omdat harp toen nog geen evidente keuze was, ging ik uiteindelijk voor de klassieke gitaar.

Enkele jaren na mijn hogere studies hoorde ik het duo Yepes-Monden aan het werk. Zij combineerden twee 10-snarige gitaren. Ik was onder de indruk van het resultaat: tesamen klonken ze als een kathedraal! Enthousiast stapte ik ook over naar het 10-snarige instrument. Nu kreeg ik er 4 bassnaren bij, die naargelang de compositie verschillend gestemd kunnen worden.

Al in 1826 werd de eerste voorloper van de huidige 10-snarige gitaar gebouwd: de “decacorde”.

Het was echter de 6-snarige variant die de populariteitsrace won. Pas in 1963 werd een moderne 10- snarige gitaar gebouwd door José Ramirez. Een instrument met meer volume en meer mogelijkheden, waarvoor talrijke composities werden gecomponeerd in de 20e eeuw.

Zelf startte ik met een ‘Ramirez’, maar stapte later over op een ‘Paulino Bernabé’ met vurenhouten (spruce) bovenblad. Daarop kan ik naar hartelust eigen improvisaties en composities spelen. Een instrument naar mijn hart!